Foto: Michelle Pors-da Costa Gomez
Als er een plek is waar de meeste mensen geen natuur gaan zoeken dan is het in de berm. Niet omdat er geen natuur te vinden is, maar meer omdat men de berm toch ziet als die onvoorstelbare vieze plek waar alle langs racende voertuigen hun gassen op uitstoten, rochelende mede chauffeurs hun klodders slijm op uitspugen, rokers hun sigarettenpeuken in tippen of gewoon heel veel afval dumpen. ,,Daar groeit toch helemaal niets”, is dan ook de veel geopperde retoriek bij het noemen van deze locatie als een interessante bron voor nieuwe natuur ontdekkingen. Die kreet komt of omdat men eigenlijk nooit echt goed heeft gekeken naar wat daar nou eigenlijk groeit in die berm, of omdat men wat daar groeit als een stuk onkruid beschouwt. Het kenmerkende van de menselijke arrogantie. Want wie juist wel wat aandacht besteed aan de onwerkelijke kleine natuurgebiedjes die als bermen worden bestempeld, ontdekt een heel ecosysteem van bacterien, planten, insecten, spinnen, hagedissen en daardoor soms zelfs roofvogels, zoals de Amerikaanse torenvalk, die natuurlijk weer op de hagedissen afkomt.
Niet alleen de bermen van de wegen bevatten interessante ontdekkingen, loop op een willekeurige dag door de binnenstad en let eens op wat daar tussen de kieren en scheuren van de stoep, langs zeldzame stukjes aarde en niemandsland en zelfs uit oude on-opgeknapte panden komt groeien, kruipen of vliegen, en je ontdekt dat de berm een stuk diverser is dan je ooit hebt durven dromen (en zeer waardevol om daar eens de fotocamera op te richten).
Deze onbeduidend uitziende plant gezien, die heel laag maar met kleine rode stippen aan het uiteinde van de twijgen groeit, is een van de ontdekkingen die je zeker zult doen. Kijk je nog beter dan ontdek je dat deze rode knoppen, mooie dieprode / roze bloemen zijn die in bollen groeien en zeer druk worden bezocht door vele bijen en andere kleine insecten. De naam is even verassend als de ontdekking; ontmoet de Batata di porko, Wada-wada of Boerhavia coccinea in het Latijns.